Pisząc poprzedniego posta, jeszcze w grudniu 2016 roku, tuż przed wylotem do Azji obiecałem, że gdy zdecyduję co dalej z blogiem to napiszę o tym „chociażby ostatniego posta”. Oto i on.

Dobry proces zapewnia powtarzalność, a na dłuższą metę to jest najważniejsze. Nie powtarzalność pomysłu, oczywiście, tylko jego jakości. Jeżeli chcemy osiągnąć sukces, wyrobić sobie nazwisko, lub po prostu być dobrymi w tym, czym się zajmujemy, potrzebujemy procesu, który będzie nas prowadzić i pozwoli całkowicie skoncentrować się na pracy.

Gdy zaczynasz uczyć się żonglowania, bardzo szybko zdajesz sobie sprawę, że od tego, jak łapiesz piłeczki, dużo ważniejsze jest to, jak je podrzucasz. Na początku wydaje się to nieintuicyjne, ale złapanie dobrze wyrzuconej piłki to tylko „formalność”, można to robić z zamkniętymi oczyma.

Kreatywność to rwąca rzeka. Jest dzika, świeża i porywa wszystko, co wpadnie w jej objęcia. Czasami jednak zdarzy jej się wpaść na tamę i zmienić w spokojne zarośnięte jezioro.

Każde pokolenie myśli, że jest najważniejsze. Każde myśli, że to, co osiągnęło, to „szczyt ludzkości”.

W pewnym sensie każde ma rację, bo każde pcha świat o krok dalej w rozwoju.

Każde pokolenie popełnia jednak ten sam błąd – zachowuje się tak, jakby myślało, że jest ostatnie. Popada w pułapkę myślenia, że rzeczy powinny być dokładnie takie, jakie są teraz.

Oto definicja nauki:

„Pomoc w zrozumieniu i usystematyzowaniu rzeczywistości dookoła nas”.

Moment, a może to jest definicja sztuki?

Podczas Wystawy Światowej w Nowym Jorku w 1939 roku, New York Times napisał:

„Telewizja nigdy nie stanie się poważnym konkurentem dla radia, ponieważ ludzie muszą siedzieć z oczami wlepionymi w ekran. Przeciętna amerykańska rodzina nie ma na to czasu.”

Podobno kiedyś w Londynie miała rozegrać się taka scena. Pewien przedsiębiorca zadłużył się u lichwiarza. Minął pierwszy, drugi i trzeci termin zapłaty, ale on wciąż nie miał pieniędzy. Miał za to piękną córkę, do której lichwiarz już od dawna się zalecał.

Carl Honoré codziennie wieczorem czytał swojemu synowi bajki na dobranoc. Czuł jednak, że zajmuje mu to za dużo czasu. Jako dziennikarz w Londynie był tak rozpędzony, że omijał niektóre zdania, czasem nawet całe paragrafy, żeby tylko jak najszybciej “mieć to z głowy”. Oczywiście, wytworzyło się sporo napięcia między nim, a znającym na pamięć historie o Czerwonym Kapturku synkiem.

Mimo całej nagonki na bycie kreatywnym i bombardowania tym wymogiem z każdego ogłoszenia o pracę, jedno jest pewne – nie każdy musi być kreatywny.

Wiele zawodów, pozycji w firmach i całych gałęzi gospodarki nie wymaga żadnego rodzaju pomysłowości.

Być może i twoja praca należy do jednej z nich.